César Lorenzo Gil.
É van explicar outra volta que non hai literatura que viva só da autarquía. A biblioteca galega enriquécese coas obras propias, pero sobre todo coa capacidade que as editoriais teñan de incorporar na nosa lingua títulos creados noutros idiomas. O galego literario por suposto que o sustentan os creadores que escolleron o noso idioma para escribir, pero é na tradución onde a lingua se retorce, se adapta, se estira para captar os matices e os significados que se forxaron fóra das nosas fronteiras (xeográficas e mentais) mais que teñen que lerse aquí por nós.
Nas traducións aprenden os lectores o galego e tamén o aprenden os escritores. Só teremos unha cultura plena se aumentan os libros traducidos, se a nosa industria editorial é quen de traer unha parte dese magma inabarcable da literatura universal un quiñón que impida un dos…
View original post 430 palabras máis
DERRUBANDO ISOGLOSAS 